- Het Selectief Productief Collectief -

"Wie onbevlekt wil leven, weet niet hoe hij moet morsen."

Deze zin is niet van Hugo Claus of Harry Mulish. Niet van Douglas Coupland of Donna Tartt. Niet van Amélie Nothomb of Michel Houellebecq.

Deze zin is van Loes, een twintiger. Loes volgt een cursus Creatief Schrijven in Gent en ik ben haar docent, vijf dinsdagavonden lang.

Met tien zijn ze, mijn aspirant-schrijvers. Tien mensen van heel verschillend pluimage, tien zoekende zielen met elk een unieke stem die ze op scherp willen stellen. De ene al met meer kwetsuren dan de ander, maar niemand die de huid van slachtoffer om de knoken heeft gedrapeerd. Bij elke nieuwe talige worp van mijn cursisten verbaas ik mij over de bovengemiddelde kwaliteit die ze op mij loslaten, en over de kwetsbaarheid die ze tonen. Want: schrijven is heerlijk, maar het maakt je niet zelden ook poreus. Uiteindelijk ga je toch maar mooi met je billen bloot. Dat ze dat met z’n allen ook echt doen, ervaar ik als een voorrecht, een cadeau zelfs. Omdat het getuigt van vertrouwen. Het moet zijn dat onze dinsdagse microcosmos een veilige ruimte is.

"Wie onbevlekt wil leven, weet niet hoe hij moet morsen."

Die zin van Loes spookt al dagen door mijn hoofd. Ik had hem zelf verzonnen willen hebben. Ik ben dan ook erg goed in morsen. Figuurlijk morsen. Mijn leven is één lange kliederpartij. Dat is niet erg. Zeker niet nu ik Loes’ zin heb, als een mast waaraan ik mij kan vastgrijpen wanneer ik weer eens in een emobui van tien beaufort beland.

Een week eerder leverde Loes iets in dat onmiskenbaar over verloren liefde ging. Hoe ze het afscheuren, het breken wist te vatten in hoop en al drie paragraafjes, dat was behoorlijk ‘pfioew’. Zo herkenbaar dat ik me afvroeg of ze misschien had ingebroken in mijn hoofd. Ze eindige met de volgende slotwoorden:

“Gij zwijgt en kust mij genadeloos vaarwel. Ik vaarwel stilletjes uw kussen. Vergeet-me-nietje, vergeet-me-welletje. Ik verdroom u. Gij mij ook?”

Ik moest daar bijna van huilen. Op de een of andere manier trok het een blik verdriet bij mij open. Ook dat is niet erg. Integendeel: het is goed. Het betekent dat iemand woorden heeft gevonden die ik – zelf nochtans een zinnenspinner – nog niet op het spoor was. Daar gaat heel veel troost van uit. Het is alsof iemand een zijdezacht dekentje om je wezen slaat en zegt: ‘Het is niet erg te morsen. Hier, neem een kopje jasmijnthee.’

De voorbije nacht droomde ik dat ik Loes vroeg of ze misschien de bende van Au Parleur zou willen vervoegen. Ik was zenuwachtig als een kind op de ochtend van Sinterklaas. Bang ook, dat ze neen zou zeggen. Ze staarde mij doordringend aan, pal door de wolk van stilte die tussen ons in hing. Dan opende ze plots haar mond. Haar lippen gingen aan het dansen, maar er kwam geen geluid. Een kille, klamme angst sloeg mij om het hart. Terwijl haar lippen het nu op een ratelen leken te zetten, weerklonk in mijn hoofd slechts het suizen van stilte.

Ik werd badend in het zweet wakker en begon prompt tegen mezelf te praten, mij er zo van vergewissend dat het maar een droom was, dat ik niet écht in één vingerknip doof was geworden.

Vervolgens overviel mij de tristesse van het ongewisse: zei Loes nu ja of neen?
Geen hond die het weet.
En ik nog het minst.


JV

Wie een account heeft op Mastodon kan me daar vinden via een klik op onderstaand logo.

Vrieeend,

Doordat het weer kwakkelt in het zuiden kwam ik nauwelijks buiten. Ik wacht af tot het echt lente is en de natuur ontploft alvorens mijn uitstapjes en wandelingetjes te gaan maken. Het kan nu echt alle dagen gebeuren, ik zie de kleine knopjes op de takken van de platanen in mijn boulevard wachten tot hun moment daar is. Ze zijn er klaar voor. Met een weekje zon krijgen ze dat nodige duwtje in de rug om aan hun cyclus te beginnen. Maar voorlopig ondergaan we hier halve dagen zon en halve dagen regen. Dat is onbeslist en ik hou niet van onbeslist. Steeds dat veranderen van gedacht…

Zo ging ik eieren kopen op de markt. Om negen uur waren ongeveer alle kramen opgezet en lagen de waren uitgestald. Om tien uur begon het te regenen en braken een aantal venters hun tent alweer af. Zo is er geen lol aan natuurlijk.

Als Alladin, de leerbewerker uit mijn dorp, niet komt opdagen op de markt, weet ik het al. Alladin heeft een neus voor het weer. Óf hij beschikt over een goeie buienradar, dat kan ook. Alladin stalt enkel zijn handwerk uit als hij een goede kans maakt om te verkopen. Als het regent, komen de mensen enkel raprap hun wekelijkse portie groenten scoren en maakt de non food geen kans. Alladin is een man met ervaring, die weet dat.

Hij zet zijn stalletje ook steevast op naast het terras van Le Grillon. Zo kan hij rustig koffietjes drinken, wat kletsen met zijn maat van een paar straten verderop en ondertussen toch zijn marchandise in het oog houden. Zoals ik reeds zei, Alladin is een man met ervaring.

Toen ik die keer bij hem een kleine lederen buidel kocht als cadeau voor mijn nichtje, begon hij spontaan zijn gal te spuwen over de burgemeester waarmee hij in onmin lag. Alladin woont op een pleintje, boven in het dorp, en daar staat een mooie grote boom waar de kinderen al eens durven inklimmen. En nu mocht dat niet meer en de burgemeester had ermee gedreigd om de boom te laten omhakken. Dat ging er niet in bij Alladin en hij was beginnen ruzie maken met het schepencollege. Alladin stamt uit een tijd dat er minder regeltjes waren. Maar ja, als de mensen zich niet kunnen gedragen en bijvoorbeeld alles vervuilen, moet het wel, regeltjes. Dat besefte Alladin ook wel. Maar toch. En nadat ik had afgerekend ging Alladin terug naar zijn tafeltje op het terras van Le Grillon en bestelde, nog wat nagrommend, zijn zoveelste koffie.

Maar vandaag had Alladin verstek gegeven. Een slecht teken. Haast was geboden.

Ik durf op de markt al eens een gebraden kip te kopen. Er staan twee kramen in de Avenue de Toulon en ze behoren beide aan dezelfde familie. De vader is een ronde kale man die voor iedereen een vriendelijk woord heeft. Hij steekt kippen op spiesen en houdt in het oog wanneer het gebraad klaar is voor de verkoop. De handel wordt draaiend gehouden door zijn vijf dochters die hij heeft verspreid over de twee verkooppunten. De meisjes zouden een vijfling kunnen zijn, zo hard lijken ze op mekaar.

Je hoort hen al van verre tegen de klanten zingen: ‘Bonjouuur. Un petit poulet? Avec un peu de juuus? Et avec ceciiii? Une ratatouille? Non? On est bon comme-ça? Ca fait huit eurooos. Bonne journéeee!’

Als psychologische buffer - misschien maken de zusjes teveel ruzie onder mekaar - staat tussen de twee kippenkramen de tent met de superieure olijfolie uit Lorgues. Ze is duur maar oh zo lekker. De recolte van 2024 was uitzonderlijk en er kleven dan ook labels met “Medaille d’Or du Concours Agricoles” en “Medaille d’Or de Brignoles” op de flessen. De standhouder herkent me en lacht me toe. Ik koop twee halve liters om cadeau te doen als ik volgende week op bezoek ga bij vrienden in Nice.

Iets hogerop koop ik mijn kruiden. Je waant je in Noord-Afrika als je de aromatische lucht op de hoek van de Boulevard de la République en de Avenue de Toulon opsnuift. De kramer kijkt omhoog naar de wolken en twijfelt of hij zou opkrassen of het nog heel even aankijkt. Hij verkoopt in bulk vanuit grote linnen zakken en die hou je liever droog. Zijn kraam staat dan wel onder een tent, maar hij vouwt toch alvast grote zeilen open om alles af te dekken in geval het zou beginnen regenen. Ik koop curry, kurkuma, zwarte peper uit Vietnam en een mengeling van tijm, rozemarijn en oregano.

Om kwart voor tien was ik thuis. Net op tijd want een paar minuten later begon het zoals gezegd te druppelen en krasten de meeste marktkramers alweer op.

Alladin had het voorzien.


HL

Wie een account heeft op Mastodon kan me daar vinden via een klik op onderstaand logo.

Wetenswaardigheden over batterijen en over laden van autobatterijen en kleine GSM of Smart Phone batterijen:

28 03 2025

Deel 3:

Een aangesloten autoaccu heeft normaal ook een kleine lekstroom van 40 mA tot 80 mA die leidt tot een langzame ontlading. Laat de accu ongemoeid in de wagen. Sluit een digitale voltmeter aan tussen + en - en noteer de precieze spanning op een kaartje met vermelding van het uur van meting. Meet dan 24 uur later de spanning in de zelfde omstandigheden: dus geen deur openen zodat de binnenverlichting aangaat bij voorbeeld, en een zelfde omgevingstemperatuur. Dat mag 25 uur zijn of meer ook, maar dan moet je wel de berekeningen aanpassen. Normaal mag er geen beduidend verschil van spanning te merken zijn op wat mV na. Is de lekstroom ook ruststroom genoemd groter dan 40 mA dan is er een verbruiker in de auto die aangeschakeld blijft. Dit kan ook een relais zijn dat vals contact geeft. Zo kwam ik eens aan in mijn Citroën garage en vader en zoon waren met een grote oude voltmeter bezig aan een auto. De vader zei tegen zijn zoon net toen ik passeerde: “Er zit een verlies op en híj gaat dat weten”. Hij bedoelde mij. “De batterij gaat altijd plat en we vinden het niet”.

Als industrieel ingenieur electronica had ik altijd een digitale meter bij me. “Ja,” zei ik ”je kunt dat lek vinden maar dan heb je een digitale meter nodig, niet dat ouderwetse ding. De inwendige weerstand is veel groter en het minste spanningsverschil in de tijd kun je zichtbaar maken”. Ik plaatste mijn meter over de accu en na enkele seconden zag je de spanning in mV zakken op het schermpje. De vader glunderde. Ik ook.

Een voorbeeld: met een lekstroom van 40 mA hebben we per dag een verlies van 24h x 40 mA = 960 mAh per dag. Met een accu van 60 Ah of 60.000 mAh maakt dit: 100 x (960/60.000) = 96/60% = 1,6% spanningsverlies per dag. De accu heeft dan nog (100 - 1,6) x 12 / 100 V = 11,81 V. Er is 12,000 V - 11,810 V = 190 mV verlies.

De accu is compleet leeg na 60.000 mAh / 40 mA = 1500 h. Dus de accu is compleet leeg na 1500/24 dagen = 62,50 dagen. Je zult wel al eerder niet meer kunnen starten. Bij twijfel ontkoppel je de accu en doe je dezelfde test nu met de vrije accu. Het kan dus zijn als dat in orde is dat je wagen zelf een stroomlek veroorzaakt en dan kun je dat hiermee ook vinden. Je trekt één voor één de zekeringen uit tot wanneer het verlies stopt en dan weet je welk onderdeel abnormaal stroom lekt.

Stel je meet 12 V aan je batterij. Dit noteer je, 24 uur later kom je weer meten. Je meet: 11,765 V. Dan ben je (12 - 11,765)V kwijt = 0,235 V of 235 mV. Dat maakt: 0,235V x 100 / 12V % = 1,958 % verlies. Met een regel van 3 vind je: 100 % => (komt overeen met) 60.000 mAh. En 1 % => 600 mAh. Dus 1,958 % => 1.175 mAh per 24h wat maakt 1.175 / 24 mAh/h = 48,958 mAh/h of zowat 50 mAh verlies per uur. Tot 80 mAh valt dat binnen de normale marge. Je batterij loopt zo leeg na 60.000 h / 50 = 1200 h of 50 dagen.

Door toepassing van een regel van drie kun je de toestand van je batterij voorspellen. In het onzekere elke week een toertje maken met een wagen die niet veel rijdt is niet erg informatief. Meten is weten is de regel. Een digitaal metertje is voor minder dan € 10 te koop.

Je kunt dat als je een garage hebt allemaal uitzoeken. Kun je niet meer starten dan laad je maar wat voldoende bij. Een goedkope lader is voor € 25 te koop. Een half uurtje rijden is meer dan voldoende. Is de accu nieuw dan zal je per dag maar enkele mV verlies mogen hebben. Met de bovenstaande informatie kun je dat nu zelf allemaal uitzoeken. Mijn lader bestond uit een printje van 5 x 5 cm met een gelijkrichting op en een kleine transformator van 25VA, 230V. Die heeft me een aantal keren thuis en op reis geholpen.

Giet nooit zuur bij in een accu of laat iemand anders dat nooit doen, dat verergert de situatie totaal. Een accu op het eind van zijn leven valt niet te repareren. Vroeger was het nog betaalbaar om de behuizing van de accu te bewaren en het binnenste te vernieuwen. Het enige wat een gezonde accu mag krijgen is gedemineraliseerd water. Distilleren en destilleren is het zelfde: zouten mogen niet aanwezig zijn in het water.
Soms spreekt men van gedeïoniseerd water. Dan is het water ook vrij van geïoniseerde zouten. Het is hetzelfde water dat in een stoomstrijkijzer gaat en in een warenhuis te koop is. Als je geregeld een accu extern moet bijladen scheelt er mogelijk iets aan je laadsysteem maar meestal wijst het erop dat je accu aan vervanging toe is. Vaak uit zich dat bij koude temperaturen waarbij starten moeilijk wordt. Start je motor normaal gemakkelijk maar niet als het koud is dan is de accu aan vervanging toe. Zoek naar het zelfde type.

Wordt vervolgd:

Gray Bodès

(Foto: Carl Sagan - NASA/JPL)