- De Kleine Ongeschifte Verniete Gazet -

Oh Gevarieerde Groenteschotel,

Elk apart zijn jullie heerlijk.
Maar jullie komen pas tot je recht als ik jullie samenbreng.

Jullie individuele smaken versterken elkaar.
Jullie aparte kleuren reflecteren tegen jullie eigen huid en worden er rijker door.

Hoe erg zou het zijn als er enkel nog bloemkool werd toegelaten?
Hoe arm de wereld.



HL

‘Je legt er veel te veel eieren onder’, zegt Bert als we tien maanden geleden Fons gaan installeren op zijn kot in Aix-en-Provence. We lopen door de rayons van de ‘Boulanger’, neen geen bakker maar een elektrozaak, op zoek naar zijn ‘uitzet’. Terwijl ik kijk voor een simpel kookplaatje dat op zijn ijskast past, zie ik Bert verliefd worden op iets tussen een kruimeldief en een volwaardige stofzuiger: ‘zie hoe handig en licht’ zwaait hij met dat ding in de lucht ter demonstratie. ‘Seg, en een goede koffiemachine is ook wel belangrijk als je hard moet studeren, toch?’ en hij verdwijnt tussen de koffiezetapparaten. Niet veel later rekenen we naast een klein kookplaatje ook nog de kleine stofzuiger, een Espressomachine met een berg koffiecapsules en een microgolfoven af. ‘Ik denk dat we samen goed zijn in het leggen van veel eieren onder onze kuikens’, denk ik stilletjes met een glimlach rond de mond.

Die namiddag rijd ik met de jongste en de oudste naar Aix in een auto vol geladen met keukenapparatuur, koffiecapsules, beddengoed, handdoeken, sponsjes, vodjes, schoonmaakproducten en een eerste lading tupperware vol vers eten.

We sleuren alles vier verdiepingen omhoog want mijn zoon kreeg een kamer in Paviljoen 4 van Les Crous, de Franse campus, oftewel zeven appartementsgebouwen vol studerende, of nietsdoende, twijfelende, eenzame of feestende jonge mensen. ‘Wat doen al die volwassenen hier toch?’ hoor ik me nog net niet zeggen omdat ik tijdig besef dat de oudste hier weer onderaan de ladder begint en hij opnieuw bij de jongsten behoort. Ik krijg het als moeder wat benauwd want als je jarenlang zo dicht bij elkaar hebt geleefd, in een caravan, in tijdelijke huizen, in een tentje, op strobalen in een onafgewerkt huis, dan vind ik het ineens wel spannend hem los te laten in ‘de grote stad’ tussen al die ‘grote mensen’.

Ik blijf gelukkig stoïcijns, zelfs wanneer de zoon me stilletjes zijn kamer uitduwt ‘mama, ik pak de rest zelf wel uit’. En ik geef nog snel wat goede raad: ‘hang een sok over dat rookalarm als je gaat koken’ voordat de deur in het slot valt en de oudste niet meer mee terug naar huis komt.

Terug in de wagen zeg ik tegen de jongste: ‘ik denk dat ik nu even ga wenen’ en de tranen stromen over mijn wangen terwijl de jongste, zoals alleen hij dat kan, zijn hand op mijn been legt en me verder in stilte laat uithuilen.

Ik reed de afgelopen maanden regelmatig met een berg tupperware potjes naar Aix maar ben nooit meer de vier verdiepingen naar boven geklommen. Dat is nu zijn eigen nest en ik wilde niet de zoveelste moeder zijn die ongevraagd een kot begint op te rommelen.

Maar zijn schooljaar is gedaan. Bloed, zweet en tranen en nu maar afwachten op het resultaat. Maar ik ben zo blij dat hij weer even naar huis komt voor de zomer dus ik stel voor dat als ik hem kom halen ik mee zal helpen zijn kamer schoon te maken. ‘Je legt er veel te veel eieren onder’ zegt Bert als we met een auto vol kuisgerief naar Aix rijden. Met emmer, dweil, stofzuiger en javel klimmen we weer vier verdiepingen naar boven. Ik stort me meteen op de afwas ‘wacht mama er staat ook nog wat in de douche’ en op het kookplaatje dat duidelijk zijn diensten heeft bewezen. Bert krijgt de eer om de allesreiniger die we tien maanden geleden voor hem kochten voor ’t eerst te mogen openen. En als ik hem op zijn knieën bezig zie het putje van de douche schoon te maken dan denk ik weer: ‘ik denk dat we samen goed zijn in het leggen van veel eieren onder onze kuikens’.




SL

Arme uitgeregende,
Hooggeëerd slachtoffer der Belgische zondvloed,

Als voormalig ingezetene van het Britse rijk ben ik maar al te vertrouwd met overvloedige regen. Het moet evenwel gezegd dat de hoeveelheid neerslag die mij de voorbije maanden in mijn moederland te beurt is gevallen, mijn ervaring ter overzijde van het Kanaal ruim overschrijdt. Het is al bij al om intriest van te worden, terwijl ik mij doorgaans niet zonder slag of stoot mijn goede luim laat ontnemen, en al zeker niet door wat tranen die uit de hemel sijpelen.

Omdat ik het als mijn aangeboren plicht voel immer optimistisch de dag en het leven aan te vatten, wil ik mijn intriestigheid graag verjagen ten behoeve van uw droogte en welzijn. Aldus zal ik u verblijden – hopelijk – met enige goede wenken ter adequate regeling van het samenleven in tijden van aanhoudende buien. Want jawel: er bestaan zeer zeker wel eitiquetteregels voor deze specifieke meteorologische omstandigheid. Als wij ons met zijn allen houden aan de hierna volgende basisregels, zullen wij geheid met lichter gemoed de zondvloed weten te trotseren.

Gebruik van paraplu's

• Let op de grootte: zorg ervoor dat uw paraplu niet te groot is in drukke gebieden, om te voorkomen dat u anderen raakt.
• Wees voorzichtig bij het openen en sluiten: doe dit op een plek waar u anderen niet per ongeluk dreigt te bevochtigen.
• Houd rekening met anderen: til uw paraplu alstublieft iets omhoog bij het passeren van andere mensen op smalle trottoirs of doorgangen.

• Droogt u zich af bij binnenkomst: wanneer u een gebouw betreedt, probeert u dan zoveel mogelijk water van uw jas en paraplu te schudden ter hoogte van de deur, zodat u geen spoor van water trekt op vloer, trap of in lift.
• Bied uw paraplu aan: als u merkt dat iemand anders geen bescherming heeft tegen de regen en u beschikt over een wat forser uitgevallen paraplu, wees dan een heer en laat uw medemens medeschuilen.

• Rij voorzichtig: pas uw snelheid aan om aquaplaning te voorkomen en houd extra afstand teneinde ongelukken te vermijden.
• Voorkom opspattend water: probeer niet door grote plassen te rijden en al zeker niet op plaatsen waar ook voetgangers circuleren. Sommige onverlaten mogen het een sport vinden de zwakke weggebruiker een douche te bezorgen, maar het geeft waarlijk geen enkele pas. Geen enkele!

• Geduld en vriendelijkheid: wees geduldig en vriendelijk, vooral omdat regen vaak vertragingen en ongemakken kan veroorzaken, bijvoorbeeld inzake de vlotte dienstregeling van het openbaar vervoer. Buschauffeur of treinmachinist kwijten zich slechts van hun nobele taak. Zij hebben geen enkele hand in het weer en horen daar dus ook niet op aangesproken te worden.
• Wees mild aangaande geurtjes: zelfs de meest welriekende dame of heer kan in geval van aanhoudende regen een parfum van muffigheid verspreiden. Dat heeft vaak te maken met de aard van het textiel dat hij of zij draagt. Uit een jas van schapenwol, bijvoorbeeld, kunnen al wel eens geurtjes opstijgen. Wil het de drager niet ten kwade duiden.

Zo. Laten wij altegaar afspreken deze vriendelijke en goed bedoelde suggesties te huldigen, opdat onze omgang bij regenweer zo hoffelijk mogelijk kan verlopen. Het comfort en het welzijn van iedereen, dát is wat wij in dezen permanent voor ogen moeten houden.

Met zonnige groeten
JP Hoofs

OVER JEAN-PIERRE HOOFS
Hij mag dan geen sant in eigen land zijn, Jean-Pierre Hoofs is een man met naam en faam, niet in het minst in het Verenigd Koninkrijk. Hoofs stond decennialang aan het hoofd van de Londense School for Butlers & Hospitality, een instituut met wortels die teruggaan tot de 19^de eeuw. Na een rijkgevuld leven aan de overzijde van het Kanaal resideert de man sinds twee jaar weer in het lieflijke Brugge, zijn beminde geboortestad. Daar vult hij zijn dagen als gepensioneerde zinvol in, onder meer als vlot Engelssprekende gids in het Memlingmuseum. Daarnaast verblijdt én verlicht hij de lezers van Au Parleur met zijn wijze raad voor meer courtoisie en goede manieren.



JV